Krkonoše
    
 
Liczba zwiedzających
Liczba zwiedzających
trasa dla rowerów górskich
Ergis ID: 907

Szlak jagodowy

powiększyć obrazek: Szlak jagodowy * Karkonosze
powiększyć obrazek: Szlak jagodowy * Karkonosze
powiększyć obrazek: Szlak jagodowy * Karkonosze
powiększyć obrazek: Szlak jagodowy * Karkonosze
powiększyć obrazek: Szlak jagodowy * Karkonosze

Vrchlabí Náměstí - Vrchlabí Náměstí

mapa szczegółowa

Wycieczka śladem gospodarki leśnej
[51km/1615m; MTB]

Niekończące się zarośla niskich krzaczków, na których pod
koniec lata pojawiają się granatowe jagody, są charakterystyczne dla
karkonoskich lasów świerkowych. Tędy wieść będzie nasza trasa.
Zaprowadzi nas też na szczyt wzgórza Žalý, którego niemiecka nazwa
brzmi Heidelberg – jagodowa góra.
Głębokie lasy od dawna były uważane – obok złóż rudy – za
największe bogactwo Karkonoszy. Pierwszymi kolonizatorami górskich
lasów byli prospektorzy i górnicy. Królewski hetman górniczy Krzysztof
z Gendorf rozpoczął tu w poł. XVI w. intensywne wydobycie (głównie
rudy żelaza), a także założył huty. Spowodowało to znaczne zużycie
drewna, wielkie jego ilości zużywała także królewska kopalnia srebra
w Kutnej Horze. Dlatego Gendorf sprowadził doświadczonych drwali
i flisaków ze swojej ojczyzny – Karyntii, ze Styrii i Tyrolu. Przyjeżdżali
oni w Karkonosze, osiedlali się tu wraz z rodzinami, zakładali nowe
osiedla, np. Krausovy Boudy, nad którymi prowadzi nasza trasa na
Špindlerův Mlýn.
Nowi osadnicy zaczęli pozyskiwać drewno, stawiać mielerze
do produkcji węgla drzewnego, spławiać drewno w dół rzeki. Żeby
lepiej się spławiało, w lecie budowano zapory, tzw. klauzy. Nie
dochowały się one, jednak sztuka budownictwa wodnego znana
była też następnym generacjom górali. Możemy się o tym przekonać
niedaleko schroniska “Bouda u Bílého Labe”. Na strumieniu o nazwie
Čertova strouha już ponad 100 lat temu wykonano prace regulacyjne
– kilkadziesiąt progów kamiennych spowalniających przepływ wody i
zapobiegających powodziom.
W przeciągu pół wieku w Karkonoszach zdołano wyciąć
większość lasów liściastych. Już w 1609 r. komisja królewska musiała
zadecydować o pozyskiwaniu drewna z sąsiednich Orlickich Gór,
w Karkonoszach go bowiem brakło. Wielu kolonistów straciło w ten
sposób źródło utrzymania. Zaczęli hodować bydło, trawę, na porębach
tworzyli typowe niezalesione enklawy z porozrzucanymi budami
pasterskimi, otoczone pastwiskami i łąkami. Na naszej trasie możemy
je zobaczyć np. na zboczach Špindlerowego Mlýna.
Karkonoskie lasy stopniowo odnawiano. Dawny wielogatunkowy
las mieszany zastąpiony został jednak przez monokulturę świerkową,
która co prawda rośnie szybciej, nie jest jednak tak wytrzymała. Widać
to było zwłaszcza w latach 80. XX w., kiedy lasy, uszkodzone emisjami
z czeskich i niemieckich elektrowni, napadnięte zostały przez korniki.
Leśnicy musieli wyrąbać wielkie połacie lasu. Do dziś możemy
zobaczyć pozostałości martwego lasu oraz niezalesione powierzchnie
np. na zboczach Kozich Grzbietów, którymi prowadzi droga do Białej
Łaby. Większość karkonoskich zboczy udało się jednak ponownie
zalesić, w dużej mierze dzięki wsparciu holenderskiej fundacji FACE.
Karkonoskie lasy mogą więc znów być dumą Karkonoszy.

Długość50.7 km
Czas trwania03:30 h
Przewyższenie1615 m
Maksymalna wysokość1100 m
Minimalna wysokość480 m