Wielu gości nie jest świadomych tego, że karkonoska przyroda jest w sytuacji poważnego zagrożenia. Paradoksalnym jest fakt, że o ile renomowane instytucje międzynarodowe (fundacja holenderska FACE, Unia Europejska, UNESCO, Bank Światowy) pomagają ratować cenną przyrodę karkonoską, o tyle my sami ją nieustannie niszczymy. Największym zagrożeniem są dzisiaj nie tylko imisje przemysłowe, ale przede wszystkim nieregulowany duży ruch turystyczny. Starania o ratowanie karkonoskiej przyrody mają długą historię. Dzisiaj opiekują się tym zarządy parków narodowych. Dzięki respektowaniu ich regulaminów zwiedzania oraz treści tablic informacyjnych możesz się również Ty przyczynić do zachowania karkonoskiej przyrody dla przyszłych pokoleń.
MaB, KRNAP, KPN
Historia ochrony Karkonoszy
Regulaminy zwiedzania
Wyszukiwanie: |
Ogólne | Geografia | Historia | Przyroda- | Klimat, pogoda | Ochrona przyrody | Geologia, geomorfologia | Flora | Fauna | Turystyka- | Informacje dla turystów | Turystyka | Sporty outdoorowe | Zabytki | Osobistości- | Artyści | Przedsiębiorcy | Sportowcy
Przyroda(znaleziono: 3 z 95 pozycji w kategorii: Przyroda) W poniedziałek wielkanocny 24 marca 1913 r. odbywała się ósma edycja międzynarodowych zawodów w biegu na nartach na 50 km ze startem na Labskiej boudzie, trzema pętlami na grzbietach i metą w ośrodku Horní Mísečky. Na starcie stanęło 6 zawodników (4 Czechów i 2 Niemców), między którymi był też ogólnie szanowany mistrz Bohumil Hanč. Podczas zawodów ciepła przedwiosenna pogoda drastycznie się pogorszyła, rozpętała się śnieżyca. Wszyscy zawodnicy stopniowo poddawali się, jedynie Hanč, w samej koszuli i bez czapki, biegł dalej i nie słyszał informacji o przerwaniu zawodów. Koło Kamieni Harracha (Harrachovy kameny) spotkał się z przyjacielem Václawem Vrbatą, który przyszedł z miejscowości Mříčná, aby go dopingować. Vrbata dał mu swój płaszcz i czapkę; Hanč pobiegł dalej. Tymczasem koledzy, zaniepokojeni jego długą nieobecnością, wyruszyli na poszukiwanie. W okolicy dzisiejszej „Mohyly“, czyli pomnika poświęconego Hančowi i Vrbacie, znalazł go półżywego inny zawodnik Emerich Rath. Zdjął mu narty, ale w głębokim śniegu był go w stanie dowlec jedynie kawałek nad wodospad Panczawy (Pančavský vodopád). Wrócił po pomoc do Labskiej boudy i padł z wysiłku. Grupa ratunkowa przywiozła Bohumila Hanča już bez oznak życia, lekarz stwierdził śmierć z powodu niewydolności serca. Po mniej więcej dwóch godzinach koło pozostawionych nart Hanča znaleziony został zamarznięty Václav Vrbata, który prawdopodobnie zabłądził we mgle. Jan Buchar urodził się w miejscowości Mříčná koło Jilemnicy. Został nauczycielem, w 1884 r. rozpoczął pracę jako administrator jednoklasowej szkoły w Dolních Štěpanicach. Bardzo zaangażował się w turystykę, stając się jednym z jej pionierów. W roku 1888 został założony Klub Czeskich Turystów, który zaczął wydawać swoje czasopismo. W jego pierwszym numerze Jan Buchar zamieścił artykuł „Naprzód w Karkonosze!“ („Vzhůru do Krkonoš“). Pod koniec 1892 roku wyruszył pojedynczo – właśnie udało mu się zdobyć narty – na wyprawę na wzgórze Žalý, rozpoczynając tym samym nową erę turystyki zimowej w Karkonoszach. W 1894 roku wychodzi pierwszy dotyczący nart artykuł Buchara pt. „Nowy sport zimowy“ („Nový zimní sport“), a rok później instruktaż jazdy na nartach pt. „Ski“. Był to pierwszy metodyczny artykuł dotyczący jazdy na nartach w historii czeskiego narciarstwa. Kiedy Josef Rössler-Ořovský dowiedział się w roku 1893 o próbach uprawiania narciarstwa w Karkonoszach, postanowił nawiązać kontakt z sekretarzem sekcji Klubu Czeskich Turystów (Klub českých turistů) w mieście Jilemnice Janem Bucharem, z którym łączyła go potem dożywotnia przyjaźń. Obaj – Buchar i Rössler-Ořovský – stali się prekursorami sportów zimowych w tych górach. |